Obeležavanje stogodišnjice Sarajevskog atentata produbilo je podele i potvrdilo razlike u gledanju na prošlost, sadašnjost i budućnost BiH. Sa dve odvojene proslave, u Sarajevu i
Andrićgradu, poslate su dijametralno suprotne poruke, a Prvi svetski rat doveden je u različite kontekste. Dok su se u Andrićgradu bavili istorijom, Sarajevo je pokušalo da događaj od pre sto godina stavi u kontekst sadašnjosti, Gavrilov pucanj prikaže gotovo kao teroristički čin, i sve to poveže sa događajima iz građanskog rata sa početka devedesetih.
Svečano otvaranje Andrićgrada obeležio je umetnički performans, odnosno rekonstrukcija atentata na Ferdinanda i suđenje Principu u režiji Kusturice. U Sarajevu je centralni događaj bio koncert Bečke filharmonije. Pored toga, u okviru ceremonije nastupili su folk zvezda iz Srbije Šaban Šaulić i ljubimac bošnjačke publike Dino Merlin.
Gorak ukus ostao je zbog pokušaja sarajevskih umetnika da atentat iz 1914. stave u istu ravan sa granatiranjem sarajevske Vijećnice tokom prethodnog rata, što je sve skupa bilo dovoljno da se upute suptilne poruke o Srbima kao krivcima za sve ratove na Balkanu.
U Andrićgrad su došli srpski premijer Vučić i šef diplomatije Dačić. U Sarajevo je, pak, stigao crnogorski predsednik Filip Vujanović, i njegov hrvatski kolega Ivo Josipović. Skup u Andrićgradu podržala je Rusija a u Sarajevo je došao austrijski predsednik Hajnc Fišer i još neki zapadni zvaničnici.
Analitičari smatraju da bi ovi događaji mogli biti nagoveštaj budućih odnosa na Balkanu, a naročito u onom delu koji se tiče odnosa Beograda prema Banjaluci i Sarajevu. Po njihovim ocenama, vidovdanski događaji poruka su da se Srbija neće odreći Srpske, čak ni ako pritisci sa Zapada budu mnogo jači nego danas.
|
Jedan narod u dve države |
