U selu Sijekovac kod Broda na severu Republike Srpske, obeležene su molitveno 32 godine od svirepog ubistva devet srpskih civila koje su 26. marta 1992. na kućnom pragu pobili pripadnici regularne vojske Hrvatske i paravojnih hrvatsko-muslimanskih jedinica iz Bosne i Hercegovine i Hrvatske.
Masovni zločin
To je bio prvi masovni zločin pre početka oružanog sukoba u BiH. Ovim povodom u porti spomen-hrama Svete velikomučenice Marine je služen parastos, a potom su zapaljene sveće i položeni venci i cveće na spomen-krst. Parastosu i pomenu prisustvovali su najviši zvaničnici RS , članovi organizacija boraca, invalida, žrtava rata i predstavnici susednih opština, Generalnog konzulata Srbije u Banja Luci, članovi porodica sijekovačkih žrtava i brojni meštani i stanovnici opštine Brod. Tokom molitve koje su služili protojerej-stavrofor Radojica Ćetković, arhijerejski zamenik Episkopa zvorničko-tuzlanskog Fotija i brodski sveštenici, rečeno je da je Sinod SPC sijekovačke žrtve proglasio velikomučenicima.
– Do sada smo se molili za pokoj njihovih duša a sada se molimo njima – naveli su oni, dok su predstavnici republičkih institucija i opštine Brod naglasili da je za ubistvo tih devet, a nekoliko dana kasnije još 37 meštana starosti od 17 do 72 godine, do sada izrečena samo jedna kazna od 10 godina zatvora, iako su poznati i izvršioci i njihovi nalogodavci. Tada je zapaljeno 15 kuća i srušena crkva, a od 3. marta 1992. kada su regularne vojne jedinice Hrvatske ušle u tada Bosanski Brod, do oslobođenja 7. oktobra 1992, grad je bio veliki logor i mučilište za Srbe.
Da se ne ponovi
Do danas nisu nađeni posmrtni ostaci svih koji su stradali u brodskoj opštini, a koji su na spisku nestalih 1.546 lica iz RS. Taj podatak, kao i izostanak procesuiranja zločinaca koji su pobili ljude, govori o pravosudnom sistemu i institucijama u BiH i potvrđuje da za Srbe nema pravde, jer je čekaju pune 32 godine.
Na komemoraciji je bilo rukovodstvo RS i opštinsko, kao i predstavnici Republičke organizacije porodica zarobljenih, poginulih boraca i nestalih civila RS. Njihova osnovna poruka je da se ovaj zločin nad civilnim stanovništvom kao i brojni drugi nad Srbima u BiH ne smeju zaboraviti i treba da budu opomena da se to više nikad ne dogodi. Naročito je, kako je rečeno, mlađim generacijama treba pričati o tome i prenositi potomcima da se zlo nikada ne zaboravi. Od rukovodstva se čulo i da to što porodice sijekovačkih žrtava pune 32 godine čekaju na pravdu, najbolje govori u kakvom društvu danas živimo. Istaknuto je i da za zločine nad Srbima niko ne odgovara, a na drugoj strani se progone Srbi i sudi im se za izmišljenu krivicu. Garancija, kako je rečeno, da se Srbima u BiH neće ponoviti stradanje je postojanje Srpske sa njenim institucijama i ljudima koji je vode i kojim je na prvom mestu.
Organizator pomena i sećanja na sijekovačke žrtve je Odbor za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Vlade RS.
Zid plača
Posle parastosa i pomena u porti spomen-hrama Svete velikomučenice Marine, zvaničnici su posetili Milju Zečević, ženu i majku heroja i mučenicu kojoj su na kućnom pragu pobijeni suprug i tri sina.
Na zidu porodične kuće gde se nalaze fotografije pobijenih Sijekovčana, “sijekovački zid plača” zapaljene su sveće i položeni venac i cveće u ime zvaničnika RS. Na zidu kuće Zečevića su fotografije pobijenih oca Jovana (1920) i sinova Milana (1950), Petra (1953) i Vase (1958), do njih pobijenih iz porodice Milošević Luke (1943), Dragana (1974) i Željka (1968), kao i njihovih komšija Srete Trivića (1927) i Mirka Radanovića (1965).
Najava likvidacija
Dan pre masakra u Sijekovcu, u gradskoj Mesnoj zajednici Rit, 25. marta 1992, izvršen je zločin nad porodicama Dujanić i Martić. Toga dana ubijeni su Duško Dujanić (1967), otac i sin Andrija (1935) i Momir Martić (1961). Na 32-godišnjicu zločina služen je pomen, a članovi porodica i meštani su zapalili sveće i položili cveće na spomen-obeležje u ovoj mesnoj zajednici.
