Na katolički Uskrs, 31. marta 1991. godine, oružanim sukobom na Plitvičkim jezerima započeo je rat u Hrvatskoj koji će rezultovati sa više desetina hiljada ubijenih i nekoliko stotina hiljada proteranih.
Savo Štrbac, predsednik DIC Veritas, objašnjava da je sukob specijalaca MUP Hrvatske i policije SAO Krajina bio posledica početka procesa secesije Hrvatske, koji je započeo u februaru te godine.
– Nakon što je Hrvatska donela niz odluka o nevaženju saveznih zakona na njenoj teritoriji i o razdruživanju od SFRJ, Srbi na Plitvicama 25. marta organizuju “miting istine”, a zatim srpska policija preuzima kontrolu nad ovim nacionalnim parkom. U ranim jutarnjim satima 31. marta iz Zagreba je prema Plitvicama sa nekoliko autobusa kombija i privatnih vozila, te jednim transporterom, krenula kolona od oko 400 hrvatskih specijalaca radi “uvođenja ustavnopravnog poretka na području Nacionalnog parka” – podseća Štrbac.
U tom momentu u plitvičkim hotelima bilo je oko 400 turista, među kojima i grupa hrvatskih specijalaca. Oni su se dan ranije kamuflirali u turiste, sa oružjem u koferima, s namerom da u koordinisanom napadu “prepadnu iznutra”. Međutim, Srbi su očekivali napad, pa su hrvatske snage sačekali u zasedi i sa barikadama od porušenih stabala.
– Puškaranje je započelo ujutro između šest i sedam sati. Brojčano nadmoćniji hrvatski specijalci do popodneva su uspostavili kontrolu nad nacionalnim parkom, a eskalaciju sukoba je sprečila JNA uspostavljajući “tampon zonu”. Na hrvatskoj strani poginuo je “redarstvenik” Josip Jović (22) iz Aržana kod Makarske, dok ih je dvadesetak ranjeno. Na srpskoj strani poginuo je teritorijalac Rajko Vukadinović (32) iz Korenice, dok ih je 17 zarobljeno. Oni su krvnički prebijani sve do razmene 13. avgusta iste godine. Hrvatska je poginulog Jovića proglasila za prvu žrtvu “domovinskog rata” i svake godine na vrlo visokom nivou obeležava godišnjicu njegove pogibije – navodi Štrbac.
Miodrag Linta, predsednik Saveza Srba iz regiona, ističe da su Srbi olako zaboravili svoju prvu žrtvu.
– Rajko Vukadinović je bio prva žrtva agresije ustaškog režima Franje Tuđmana na Srbe u Hrvatskoj. On je sa svojim saborcima branio područje Korenice i Plitvičkih jezera kako bi sprečio etničko čišćenje srpskog naroda sa svojih vekovnih područja. Zbog toga je veoma važno da se Srbija i krajiški Srbi sećaju Rajka Vukadinovića i da se kroz razne manifestacije obeležava godišnjica njegove pogibije. Nažalost, to se ne dešava – ističe Linta i dodaje da su mnogi akteri ovih događaja kasnije priznali da je Hrvatska na svaki način želela da se osamostali i od SFRJ, ali i od krajiških Srba.
“Kolateralna” žrtva
Hrvatska za prvu žrtvu “srpske agresije” navodi ime policajca Josipa Jovića. Međutim, Savo Štrbac podseća da Josip Boljkovac u svojoj knjizi “Istina mora izaći van”, tvrdi da je Jovića ubio saborac.
– Boljkovac je zapisao da je obdukcija pokazala da je Jović pogođen metkom iz “pumparice”, jurišne američke automatske puške uvezene iz Singapura, kakvih je imala hrvatska policija – ističe Štrbac.
Srbi nisu hteli ustanak
Predsednik SDF Veljko Džakula svedoči da je veče uoči napada prolazio kroz Plitvice, jer je u Obrovcu sa Jovanom Raškovićem i umerenim delom SDS dogovarao nastavak pregovora.
– Srbi nisu planirali nikakav ustanak i Tuđman je to odlično znao. Zato je i napravio ovako ishitren potez kako bi se zemlja uvukla u incidente, međunacionalne sukobe i rat, što se i dogodilo – tvrdi Džakula.
