Poznato mu je, prema podatku koji su saznali u susednom selu Gornji Smrtići, kod Prnjavora u Republici Srpskoj, da su se Gunjevići u Šereg-Ilovu doselili oko 1800. godine. Krsna slava je Sv. Simeon. Koliko se zna, prezime i slava nisu menjani. Ovde ih je, prema porodičnom predanju, na svoje opustele posede naselio neki beg, tako da se ne zna odakle su.
Prema podacima Srpske pravoslavne crkve za parohije Prnjavor i Smrtići, zna se da su postojale porodice sa dvojakim prezimenom istog korena i slave (Sv. Simeun Bogoprimac). Jedni su bili Gunj (kraći oblik i zasigurno stariji), a drugi Gunjević.
Prezimena Gunj nigde više nema, osim u okolini Prnjavora, dok Gunjevića ima ubedljivo najviše oko Dervente (Donja Dubica i Novi Grad) i u Osinji (Tešanj), odakle su i mogli da se nasele u okolinu Prnjavora.
Na Glasinačkom polju, postoje dva toponima koji bi mogli da upućuju na starije etape seljenja Gunjevića. To su brdo Gunj u Novoseocim, gde više nema pravoslavnih porodica, već tu isključivo žive muslimani, i selo i brdo istog imena Smrtić (samo u jednini), a u blizini sela Smrtići kod Prnjavora su nastanjeni Gunjevići našeg čitaoca.
Pretpostavljamo da su ih iz tog Smrtića Turci "poterali" prema Novoselcima gde su bili čifčije. U ova dva naselja stanovništvo je, inače, uglavnom poreklom iz Hercegovine, od Gackog, a daljom starinom od plemena Riđana (Nikšić). U ovim krajevima ih danas, a možda i odavno, nema.
Prezimena Gunj, pa Gunjević, nesumnjivo su došla od nadimka ili za jednog pretka ili za čitavu familiju koji su nosili ovaj topli haljetak.
