Više paravojnih jedinica iz Hrvatske, zengi, HOS i HVO, 3. aprila 1992. napali su više srpskih sela na kupreškoj visoravni kada je ubijeno 54, a zarobljeno 150 Srba iz ovog dela jugozapadne Bosne. Povodom 30 godina od ovog događaja, DIC Veritas podseća da su do 6. aprila zauzeta sva srpska sela, uključujući i grad Kupres.
– Za nekoliko dana hrvatska vojska ubila je 54 srpska civila i teritorijalca, a oko 150 odvela u logore po zapadnoj Hercegovini i Hrvatskoj, u kojima su prošli pravu golgotu – navodi Savo Štrbac, predsednik Veritasa, i dodaje da je najpotresnija bila golgota zarobljenih koji su po snegu i hladnoći pešice terani napred do 23 kilometra udaljenog mesta Šujice, a zatim u Split, u zloglasnu Loru.
– Tu su zatekli desetak komšija zarobljenih u Donjem Malovanu i još neke Srbe iz Prebilovaca i Mostara. U Lori nastavak mučenja: spajanje na induktorsku struju poljskog telefona, ‘samoudaranje’ glavom u zid, međusobno udaranje zarobljenika… – navodi Štrbac.
Golgota zarobljenih na Kupresu nastavljena je prebacivanjem u Zadar, pa Eminovo Selo kod Duvna, onda Vrgorac i Ljubuški.
– O onih 16, izdvojenih u Zadru i Eminovu Selu, do danas ni traga ni glasa. Od onih koji su preživeli golgotu hrvatskih i hercegovačkih kazamata, mnogi su u međuvremenu pomrli, a oni koji su još živi, osakaćeni su i fizički i duševno. Za opisanu golgotu kupreških Srba, iako se znaju imena svih žrtava i preko stotinu učesnika u njihovom stradanju, još niko nije odgovarao. Od oko 5.000 Srba po popisu iz 1991, na Kupreškoj visoravni ih sada živi 500-600 – navodi Štrbac.
