Na današnji dan 1991. godine započelo je jedno od najvećih, sistematskih pljački i uništavanja srpske imovine u 26 sela Požeške kotline kod Slavonske Požege.
Kako saopštava DIC Veritas, tog 29. oktobra, tačno u podne pripadnici civilne zaštite i policije započeli su sa sprovođenjem Naredbe o evakuaciji svih meštana iz 26, mahom etnički čisto srpskih sela.
Odluku je dan ranije doneo Krizni štab Slavonske Požege “u cilju zaštite njihovih života” i “omogućavanja uspešnije odbrane odbrambenih položaja hrvatskih snaga na tom području od četničkih terorističkih snaga i jedinica JA”.
Evakuacija 2.120 ljudi sprovedena je u roku od 48 časova, a stanovništvu je obećano da će, kada se vrate, “naći sve kako su i ostavili”.
– Međutim, odmah po njihovom odlasku započelo je sistematsko paljenje i miniranje srpskih kuća, s očitim ciljem da se prikriju tragovi pljačke i da se stanovnici napuštenih sela u njih više nikada ne vrate. Deo starijih ljudi, koji nije hteo ili mogao, usled starosti i bolesti, da napusti svoja sela, stradao je prilikom sistematskog paljenja i miniranja njihovih kuća – ističe Savo Štrbac, direktor Veritasa.
Štrbac kaže da je hrvatska strana, kako bi se opravdala pred sopstvenom, ali i međunarodnom javnošću, “objasnila” da su Srbi sami opljačkali i zapalili svoje kuće prilikom povlačenja.
– Videvši šta se desilo sa njihovim imanjima, u strahu za sopstvene živote, većina Srba iz evakuisanih sela kreće za Bosnu, koja u to vreme još nije bila zahvaćena ratom, a zatim dalje ka Srbiji ili Istočnoj Slavoniji. Manji broj utočište nalazi u srpskim selima Gornji Vrhovci, Vučjak Čečavski i Šnjegavić, koja su odbila Naredbu o evakuaciji i u kojima su formirane jedinice TO, organizujući seoske straže i odbranu svojih sela.
U zoru 10. decembra 1991. jedinice HV-a iz sastava 121. brigade iz Nove Gradiške i 123. brigade iz Slavonske Požege započinju napad na “nepokorna” sela, koja padaju bez otpora, a stanovništvo se, zajedno sa pripadnicima TO, povlači prema Bosni – objašnjava Štrbac.
U čišćenju tih “nepokornih” sela prema još nepotpunim podacima Veritasa, ubijeno je 71 ljudi, od kojih je 42 starije od 60 godina, kao i 33 žene.
– U tim selima su, nakon što je narod iseljen, pripadnici HV-a opljačkali, minirali i popalili 616 stambenih i 590 privrednih objekata. Tada je bez svojih kuća ostalo 1.492 ljudi.
Savo Štrbac kaže da za ovaj zločin do sada niko nije ni optužen, ni procesuiran, mada je još decembra 2000. iz masovne grobnice u selu Šnjegavić ekshumirano 13 posmrtnih ostataka, od kojih je 11 identifikovano kao žitelji Šnjegavića i Vučijaka Čečavskog.
– Od svih žrtava, porodice su do sada pronašle, identifikovale i sahranile tek 21 posmrtnih ostataka, dok se još uvek na spisku nestalih vodi 50 osoba – naglašava Štrbac.
Vučjak nije čečavski nego čečavački.