U časopisu "Priroda" navedeno je da su pre 7.500 godina prvi ratari sa Bliskog istoka došli u dodir sa lovcima i sakupljačima plodova u Evropi, koji su tamo već živeli desetinama hiljada godina.
Genetska i arheološka istraživanja u zadnjih deset godina ukazivala su da su gotovo svi današnji Evropljani nastali mešanjem tih grupa. Međutim, tim međunarodnih stručnjaka, predvođen Dejvidom Rejhom sa Harvarda i Džonsom Krausom sa univerziteta u Tibingenu, utvrdili su i treću granu severnih Evroazijaca koji su došli sa područja današnje Rusije i severne Azije.
Da bi došli do tog otkrića naučnici su izdvojili DNK više od 2.300 osoba širom sveta i devet kostura drevnih ljudi, osam lovaca-sakupljača plodova koji su živeli pre 8.000 godina, pre dolaska ratarstva u Evropu i jednog ratara koji je živeo pre 7.000 godina.
Imali su i pristup genetskim podacima drugih drevnih ljudi iz istog perioda.
Uticaj svake od tih grupa predaka različit je u pojedinim narodima. Najveći udeo lovaca-sakupljača plodova je među Evropljanima na severu – gotovo 50 odsto. Među Evropljanima koji žive na jugu prevladava genetski uticaj ratara.
Ali, DNK drevnih severnih Evroazijaca nije pronađen ni među autohtonim lovcima-sakupljačima plodova ni među prvim ratarima koji su došli kasnije.
To znači da su se velike seobe u Evropi dogodile kasnije nego što se mislilo.
