Masakri nad civilnim stanovništvom koje su austrougarski vojnici počinili na početku rata izvedeni su po nalogu Vrhovne komande Habzburške monarhije. O austrijskoj strani zločina priča Anton Holcer, jedini austrijski istoričar koji se u proteklih sto godina bavio istraživanjem zločina u Mačvi. Austrougarska vojska je 12. avgusta 1914. godine započela napad na Kraljevinu Srbiju i za prvih dvanaest dana na teritoriji Srbije počinila strašan zločin u Mačvi, Jadru, Rađevini, Pocerini. Prema podacima švajcarskog patologa Arčibalda Rajsa, tada je ubijeno 1.245 ljudi, više od 554 ljudi je nestalo, više od 30 odsto ubijenih i masakriranih bili su žene i deca starosti do 15 godina.
– Austrougarski vojnici su masakr u Šapcu počinili već 17. avgusta, kada je ubijeno oko dve stotine civila – priča Holcer. Lokalni komandanti videli su da ofanziva ne napreduje. Za takvu situaciju okrivili su civilno stanovništvo i takvu informaciju poslali vrhovnoj komandi. Za 24 sata, iz vrhovne komande stiglo je naređenje da se brutalno obračunaju sa civilima.
x Slika koja se najsnažnije utisnula u glave stanovnika Austrije i Nemačke jeste karikatura iz 1914. godine u formi razglednice sa natpisom "Srbi moraju da umru". Ovakve razglednice su štampane u velikom broju, i to i u Austriji i u Nemačkoj. Slogan je isplivao čak i devedesetih godina prošlog veka, priča Holcer. – Istina je da je u vojnim jedinicama koje su ratovale na severu Srbije bilo dosta Mađara i Hrvata, ali ne verujem da se masakri i gnusna nasilja mogu opisati samo kao konflikt među etničkim grupama – kaže austrijski istoričar. Bez pokrića i naređenja iz najviših vojnih krugova, ovakva nasilja ne bi bila moguća. Tu tezu Holcer potkrepljuje i činjenicom da su nekoliko meseci kasnije, austrougarski vojnici, u čijim trupama su bili i ti isti Mađari i Hrvati, počinili i masovne zločine u Ukrajini.
x Streljanja koja su prvih dana izvedena u Mačvi kasnije u okupacionom periodu zamenjena su kvazilegalnim suđenjima kada je na hiljade civila obešeno jer se za njih tvrdilo da su neprijatelji monarhije.
O brutalnim zločinima koje su austrougarski vojnici počinili na početku rata (Rajs beleži i da su tromesečnu bebu bacili izgladnelim svinjama) u Austriji se veoma malo zna… Austrougarski vojnici su pre napada dobili i brošure i instrukcije koje su ih upućivale na činjenicu da će ući u neprijateljsku zemlju u kojoj se sa svih strana mogu očekivati napadi. Često u tim brošurama vojnici nisu bili ti koji su opisivani kao glavni neprijatelji, već civili – seljani, žene i deca koji ne nose oružje, ali koji će ih napasti iz zasede. To je slika sa kojom su austrijski vojnici krenuli u Srbiju. I dogodilo se ono što se i očekivalo, dovoljan je bio i najmanji povod, na primer, crkveno zvono koje se čuje ili novčić u džepu deteta, pa da se izgradi nepoverenje prema srpskom stanovništvu koje je na kraju rezultiralo strašnim zločinima.
