Đurasovići u hercegnovskom kraju jedna su od mnogobrojnih porodica hercegovačkog porekla. U Savini, sa slavom Nikoljdan, doseljeni su iz Kumbora pre dva veka. U Kumboru, sa istom slavom, poreklom su iz Žakova, sa Grbića, odakle su se doselili sa vladikom Savatijem Ljubibratićem 1692. godine. Jedna su od najuglednijih porodica u Boki – imali su 16 brodova i imanja u Rusiji i Turskoj.
Među hercegovačkim prezimenima, Đurasovića ima i pravoslavnih i katolika. U Popovu polju, do pred Drugi svetski rat pravoslavni Đurasovići sa slavom Jovanjdan bili su u Dračevu, doseljeni oko 1820. godine iz Grbića. Zabeleženi su i u Bobanima, Lušnice, Trebinju, Mostaru i Sarajevu, ali i iseljeni u SAD.
Đurasovići katolici su nastanjeni u Trnčini, sa slavom Nikoljdan, i Kotezima.
U Trnčini, starinom Sušci/Šušci, potiču iz Prijevora. Legenda kaže da su ih tamo, u njihovoj mahali Đorci, jednog Božića, sve pobili Senjani, osim jednog starca koji je bio kod stoke i njegovog unuka Đure koji mu je donelo ručak i po kome su se njegovi potomci prozvali Đurasovići.
U Kotezima, srodne familije Đurasovići i Đorci – prema istoimenoj mahali, iako pokatoličene, slave Nikoljdan. Doselili su se sa Prijevora pre čitava tri veka, oko 1720. godine.
U Boki postoje i Đuraševići, ali sasvim drugačijeg porekla od Đurasovića.
Kada je pravoslavni deo hercegovačkih Đurasovića prihvatio drugu slavu, Jovanjdan, za sada ne možemo da kažemo pouzdano.
