Kuće su srušene, kako je tada saopšteno, jer su sklone padu i ugrožavaju građane, a mediji su objavili i da su u tim napuštenim kućama zavisnici uživali drogu.
Predstavnici lokalne vlasti u Đakovici naveli su da su pre rušenja pokušali da obaveste vlasnike, ali se niko od njih nije javio.
Zora Stefić, koja je danas na Zadušnice došla sa drugim raseljenim Srbima na groblje, rekla je agenciji Beta da njena porodica nije dobila nikakvo obaveštenje o rušenju kuća niti poziv od lokalnih vlasti u Đakovici, a o rušenju je saznala preko medija.
"U Đakovici si bile četiri velike kuće porodice Stefić u kojima je pre 1999. godine živelo dvadesetak porodica. Moj svekar Kosta i njegov brat imali su jednu kuću sa dva ulaza u kojoj smo živeli moj suprug i ja sa decom, kao i drugi naši rođaci", rekla je Zora Stefić.
Ona je navela da je za Stefiće Đakovica i dalje grad za koji su vezani i da bi se oni vratili u svoj grad ako se nađe neko ko će da obnovi njihove porušene kuće i ako se stvore uslovi da se konačno vrate svi raseljeni Srbi koji to žele.
Predsednik Udruženja raseljenih Srba iz Đakovice Đokica Stanojević rekao je da raseljeni pozivaju međunarodnu zajednicu i svet da spreče rušenje njihovih kuća i da pomognu obnovu ranije srušenih, kako bi raseljeni mogli da se vrate.
Stanojević je rekao da su raseljeni zahvalni Ambasadi SAD u Pristini i svima koji su doprineli da im se omogući da uz pratnju kosovske policije odu na pravoslavna groblja u Piskotama i Petrovcu i u obnovljeni manastir Uspenja Bogorodice u Đakovici.
Naveo je da je u opštini Đakovica pre rata živelo oko 12.500 Srba, od kojih 174 u Petrovcu, dok je u Piskotama bilo 145 srpskih domaćinstava.
Danas u Đakovici žive samo četiri Srpkinje starice, monahinje u obnovljenom manastiru.
