Gospođa je poreklom iz Ade, u Bačkoj, ali vrlo malo zna o svojim precima. Preci dede Predraga, rođenog u Adi, doselili su se iz Novog Kneževca, u Banatu. U Adi su bile još dve ili tri porodice Đakov, ali im nisu bili rođaci, a ne zna se ni koju su slavu slavili.
Od oca je čula predanje da su poreklom iz Hercegovine i da su se doselili u vreme Velike seobe pod patrijarhom Arsenijem Čarnojevićem. Interesuje je da li su tada bili Đakovići, pa je to prezime, u vreme razvojačenja potisko-pomoriške vojne granice, preinačeno u Đakov. I još, da li su neki od njenih predaka otišli u Rusiju, jer su je, za vreme studija u Beogradu, ”70-ih godina prošlog veka, neki lekari na VMA pitali da li je rođaka njihovog kolege dr Đakova, poreklom Rusa. Tada je mislila da to nije moguće, ali je kasnije čula za čuvenog temišvarskog vladiku Isaiju Đakovića.
Mitropolit Isaija Đaković se pominje u monografiji o Banatu D. Popovića. Živeo je u rumunskom delu Banata, u mestu Lipova (Lipa) i bio je savremenik grofa Đorđa Brankovića. Zvali su ga Mudri jer je bio vešt diplomata i izaslanik Arsenija Čarnojevića na bečkom dvoru u pregovorima o uslovima naseljavanja srpskog naroda koji je na tadašnju austrijsku teritoriju došao sa Velikom seobom.
U ovoj monografiji se pominje i toponim Đakov vrt kao jedan od potesa u Vršcu u 18. veku. Moguće da i to ukazuje na prisustvo Đakovih na ovim prostorima.
Prema podacima o Novoj Kanjiži (danas Novom Kneževcu), odakle – kako navodi naša čitateljka – potiču Đakovi, zaključili smo da su oni prizećeni u Blekanove, poreklom iz Martonoša. Ova porodica je slavila Sv. Vasilija, dok su Đakovi-Blekanovi, kojih je 20-ih godina 20. veka bilo pet domaćinstava, slavili Mratindan. Sudeći prema ovoj retkoj slavi, sa sigurnošću možemo da tvrdimo jedino da Đakovi (Đakovići) potiču iz tzv. Stare Srbije i da su se u Banat (onaj deo koji danas pripada Rumuniji) doselili zajedno sa nemanjićkim plemstvom, povlačeći se pred Turcima.
