Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije u spomen-Hramu Svetog Save na Vračaru je uz sasluženje 22 episkopa služio svetu arhijerejsku liturgiju, tokom koje je hirotonisao visokodostojnog arhimandrita Jovana za episkopa humskog i vikara episkopa diseldorfskog i nemačkog Grigorija. Svečanom činu prisustvovali su brojni sveštenici iz dijaspore, predstavnici drugih crkava, predstavnici Uprave za odnose sa crkvama i verskim zajednicama, rodbina i prijatelji.
Vladika Jovan, kao naučni saradnik na Teološkom fakultetu u Vupertalu, radi na istraživanju grčkih rukopisa knjige “Otkrivenja”, a od 2018. godine je po blagoslovu vladike Grigorija duhovnik u eparhiji diseldorfskoj i Nemačkoj, u kojoj vrši sveta bogosluženja i propoveda. Povodom njegove hirotonije u Beogradu okupilo se brojno sveštenstvo iz dijaspore i regiona i svi su složni u oceni da je izborom vladike Jovana značajno ojačana srpska crkva u rasejanju.
Protojerej-stavrofror Veljko Gačić, paroh u Berlinu, ističe da je velika stvar što se srpska crkva obnavlja izborom novih episkopa, a da je hirotonija episkopa Jovana veliki dan i za srpsku dijasporu jer dobija još jednog vladiku koji će doprineti boljitku i napretku misije SPC u Nemačkoj.
– Nemačka je svakako važna zemlja, zato što na prostoru zapadne Evrope u njoj živi najveći broj pravoslavnih Srba. Pastira nam je potrebno, jer su Srbi u Nemačkoj rasprostranjeni na velikom prostoru. Treba ih skupiti, organizovati. Naš vladika Grigorije je mnogo toga započeo, mnogo toga radi i svakako da će mu pomoć u vidu vikarnog episkopa značiti i da će umnogome unaprediti misiju naše crkve u Nemačkoj – navodi protojerej-stavrofor Veljko Gačić.
Sa ovom ocenom se slaže i mr Karol Lupu iz Minhena, koji dobro poznaje vladiku Jovana.
– Velika stvar je što će srpska dijaspora dobiti još jednog vladiku. Kod oca Jovana je važno istaći da je on naučnik koji je bio na usavršavanju i u SAD, ali i u Evropi. To je važno istaći zato što dijaspora mora biti most sa maticom, ali istovremeno, ona ne sme biti zatvorena u sebe, već otvorena i za kontakte sa drugim crkvama, ali i sa politikom i društvom. Vladika Jovan zna mentalitet i Istoka i Zapada, ali mnogo važnije je što razume da Istok i Zapad nisu razdvojeni svetovi – ističe mr Karol Lupu.
Dr Pavle Kondić, upravnik arhiva Mitropolije crnogorsko-primorske, podseća da je ove godine Sabor SPC, posle čak 43 godine, izabrao pet novih vladika što je, prema njegovim rečima, veoma važno za obnavljanje Crkve “mladim, vladičanskim snagama”.
– Srećan sam zbog nove epohe naše Crkve na čelu sa novim patrijarhom Porfirijem i ovom generacijom mladih vladika. Svedok sam njihove žrtve. Prošla su ona vremena kada su episkopski čin i dostojanstvo bili nedodirljiva kategorija. Sada je to svedeno na žrtvu i ljubav za dom Božji. Ali, čak i u tim vremenima, kada se smatralo da je biti vladika bilo nešto posebno značajno i vredno, imajte na umu da su upravo naše vladike, te zlatne mitre, bili prvi na udaru i metka, i mača, i noža i handžara i koca. I tako je bilo kroz svu našu istoriju. Zato sam radostan da nam je Bog dao ove mlade vladike, neopterećene sujetom i vlastoljubljem, već spremne na žrtvu u poslu koji im je Bog namenio – ističe dr Kondić.
Blagoslov
Dugogodišnji paroh u Vupertalu, a sada u penziji, protojerej-stavrofor Jovan Marić je punih 35 godina radio u Nemačkoj. Ipak, nije propustio priliku da prisustvuje hirotoniji arhimandrita koji je služio baš u njegovoj parohiji.
– Svi se radujemo zbog našeg Jovana što je postao epsikop. Ali radujemo se i da imamo tako mlade ljude koji su episkopi. To je veliki blagoslov i za Crkvu, ali i za narod, posebno u našoj dijaspori – ističe prota Jovan.
Peta u nizu hirotonija episkopa Jovana je ujedno i poslednja od pet hirotonija vladika koji su izabrani na majskom Saboru SPC.
Ove godine SPC je dobila episkopa topličkog Jeroteja (Petrovića), episkopa hvostanskog Justina (Jeremića), episkopa mohačkog Damaskina (Grabeža) i episkopa marčanskog Savu (Bundala).
Od Borova do Bostona
Episkop, dr Jovan (Stanojević), rođen je u Vukovaru na Vidovdan 1979. Odrastao je u Borovu kod Vukovara, gde je završio osnovnu školu posle koje je u Vukovaru završio automehaničarski zanat. Sa blagoslovom tadašnjeg episkopa osečkopoljskog i baranjskog Lukijana, 1998. godine upisao je Bogosloviju “Sveti Arsenije I Sremac” u Sremskim Karlovcima, a 2000. godine se zamonašio u činu male šime.
Po završetku Bogoslovije upisao je i 2009. godine završio Pravoslavni bogoslovski fakultet Univerziteta u Beogradu. U toku osnovnih studija, 2007. godine je po blagoslovu nadležnog episkopa Lukijana i episkopa zapadnoameričkog Maksima, kao gost u Eparhiji zapadnoameričkoj, uz episkopa Maksima, imao priliku da se upozna sa životom, misionarskim i drugim izazovima naše Svete Crkve u Zapadnoj Americi. Po okončanju osnovnih studija nastavio je usavršavanje na Grčkom pravoslavnom teološkom fakultetu Časni krst u Bostonu, kao i na univerzitetima u Minsteru, Birmingemu i Vupertalu gde je i doktorirao 2019. godine.
