Posetili smo hramove Svetog Đorđa u melburnskom Sent Albansu, Svetog Nikole u brizbejnskom Vajkolu i Svetog Save u sidnejskom Flemingtonu.
Večernjim bogosluženjima vernici i sveštenstvo su obeležili vreme smrti i skidanja sa krsta tela Gospodnjeg, kad se na posebno ukrašen sto ispred oltara, koji predstavlja Hristov grob, iznosi plaštanica.
Sveštenici su iznosili plaštanicu i tri puta, zajedno s vernicima, obilazili oko crkve, čime je simbolično predstavljena i Hristova sahranu. U crkvama se nisu oglašavala zvona nego klepala jer su, po verovanju, sva zvona popucala kad je Isus umro na krstu.
Na Veliki petak služeni su carski časovi s čitanjem delova jevanđelja o događajima u dane stradanja.
Slično kao i u otadžbini, i u mnogim pravoslavnim domovima u Australiji na Veliki petak farbala su se jaja u crvenu boju koja simbolizuju nevino prolivenu krv Hristovu i novi život koji se rađa iz njegove svesne žrtve.
Tačno u ponoć između subote i nedelje, u znak vaskršnje radosti, na srpskim hramovima su se oglasila i prva zvona.
U Hramu svetog Đorđa, u melburnskom Sent Albansu, sveštenik Borislav Petrović je plaštanicu položio ispred oltara, a vernici u tišini dolazili na njeno celivanje.
U crkvi Svetog Nikole u Vajkolu večernju službu služio je prota Velibor Bojičić. U hramu Svetog Save u Flemingtonu službu je vodio lokalni paroh protojerej-stavrofor Vladislav Đorđević.
Među pravoslavnim Srbima u ovoj crkvi zatekli smo i komšinicu indijskog porekla, engleskog imena Džesi, koja je sa kćerkom Saahui ušla privučena službom.
– Nikad nisam bila ovde i ovo je nešto novo za mene – rekla nam je Džesi.
Jedna od najvećih familija prisutnih u crkvi bili su majka Nevenka, sin Nebojša Čelić, koji je došao sa sinom Markom, te kćerka Vera i Ljiljana sa mužem Dejanom Obradovićem.
Oni su bili zajedno sa prijateljima Sašom Lakićem i Zoranom Vasićem koji je tu bio sa sinom Filipom.
