U sredu, 5. avgusta, navršilo se 25 godina od velikog stradanja srpskog naroda iz Krajine, koji je proteran sa svojih ognjišta u zločinačkoj akciji hrvatskih oružanih snaga pod nazivom “Oluja”. Tim povodom održani su parastosi i pomeni nevinim civilnim žrtvama, čiji mnogi srodnici koji su i sami bili u dugačkoj izbegličkoj koloni, danas žive u Australiji.
U Sabornom hramu Svetog velikomučenika Georgija u Kabramati služen je parastos, kojim je načalstvovao episkop australijsko-novozelandski Siluan, uz sasluživanje starešine hrama, oca Đure Đurđevića i đakona Miloša Raketića.
Uz poštovanje državnih mera uvedenih zbog pandemije virusa korona, u Crkvi Svetog Đorđa prisustvovao je i dozvoljeni broj vernika, koji su upalili sveće za pokoj dušama nedužnih srba koji su nastradali u jednom od najveih etničkih čišćenja od kraja Drugog svetskog rata.
Takođe, u hramu Svetog kneza Lazara u sidnejskom predgrađu Aleksandrija, služen je parastos za žrtve rata u Srpskoj Krajini i u akciji “Oluja”. Činodejstvovali su protojereji stavrofori Miodrag Perić, starešina hrama, i Nikola Bilić. Po završetku obreda prota Perić je održao kratku besedu posvećenu postradalima.
– Iz svojih domova je prvih dana avgusta 1995. proterano celokupno srpsko stanovništvo iz zapadnih krajeva Srpske Krajine, oko 250.000 žitelja ovog kraja. Ubijeno je preko 2.000 civila, od čega su oko 30 odsto bili žene i deca, a nekoliko stotina se do danas vode kao nestali – podsetio je prota Miodrag.
Usledila je komemoracija u crkvenoj Sali uz prigodan program. Tom prilikom, glumac Sergej Kožul iz Sidneja odrecitovao je odlomak iz poeme “Đe ćemo sad”, koju je autor Nikola Korica ispevao u koloni prognanih, tog avgusta pre četvrt veka.
