Stanovnici Šapca često se hvale da je upravo njih rodni grad bio prvi u Srbiji koji je imao klavir i staklene prozore.
Grad se brzo razvio posle rata i za period od 15 godina bio je pod vlašću Jevrema Obrenovića, brata kneza Srbije Miloša Obrenovića.
Šest meseci nakon što je Jevrem došao u Šabac i preuzeo kontrolu, uputio je pismo Vuku Stefanoviću Karadžiću u Beč. U pismu je napisao da je “Šabatz na Bairu (brdo) postao takvo mesto u kojem se ima mnogo za pogledati”.
Dugo nakon Obrenovićeve vladavine Šabac je još uvek bio važan grad na granici prema Austro-Ugarskoj Monarhiji, što se i danas vidi.
Ako izađete iz glavne ulice i skrenete u neku sporednu, naći ćete male prodavnice gusto poređane jedna pored druge.Područje podseća na neke delove koje možete naći na području Raške, u južnoj Srbiji, naseljeno muslimanskom manjinom.
I ovde se dobija ideja o tom malom “turskom naselju” u blizini reke Save, koji je obnovio Obrenović. Ulice nisu prljave niti uske, kao što su nekada bile, nema minareta koji su se nadvili nad gradom, ali te male zanatske radnje ostaju.
Šarm Orijenta i dalje ostaje iznad grada. Ono po čemu je najpoznatiji jeste čuvena Čivijada koje se održava svake godine krajem leta.
