Što se Hrvatske tiče Josipović je za tu zemlju, nema sumnje, dobitak. Potiče iz antifašističke porodice, otac mu je bio aktivni učesnik u redovima partizanskog pokreta a majka takođe dolazi iz partizanske porodice. Ivo nikada nije pripadao nacionalnističkoj hrvatskoj inteligenciji, karakterno je vrlo pomirljiv i tolerantan, izbegava konflikte i poseduje zavidno stručno i opšte obrazovanje. Sve ovo u savremenoj Evropi dobija zeleno svetlo i Josipović će Hrvatskoj doneti nove poene na međunarodnom planu.
A odnos Srbije i Hrvatske? U prvom istupu za javnost novi predsednik rekao je da njegova zemlja mora pre svega da ima dobre i konstruktivne odnose sa susedima. Tu je najpre spomenuo Srbiju ali istu retoriku imao je i Stjepan Mesić kada su ga ono Hrvati pre deset godina izabrali za predsednika, a sve vreme je koristio i najmanju priliku da Srbiji zasoli svaku ranu.
Godine koje su iza nas pokazala se bezbroj puta da srpsko-hrvatski razgovori, bilo da se vode u kafani ili između predsednika dveju država, uvek i bez izuzetka završavaju nesporazumom ako se otvori pitanje suštine ratnog sukoba sa početka devedesetih. Hrvati tvrde da je to bila agresija Srbije na Hrvatsku dok Srbi na sto izvlače tumačenje da se radilo o klasičnom građanskom ratu na prostoru države koja se zvala Jugoslavija. Podsećam da je Hrvatska priznata kao država tek 15. januara 1992. godine.
Poziciju o agresiji zastupa i Josipović. On je, što zna i šira javnost, pisao hrvatsku tužbu protiv Srbije, za genocid. Tu se, dakle, sigurno ništa neće menjati jer je savremena Hrvatska, a to ponavlja i Josipović, izgrađenaa na kultu Domovinskog rata, odnosno, "herojskoj odbrani od velikosrpske agresije". I gde je onda prostor za poboljšanje odnosa Srbije i Hrvatske. Ima li ga uopšte?
To ne zavisi od Josipovića i Zagreba već od Tadića i Beograda. Ukoliko predsednik Srbije zaobiđe temu "Domovinski rat" i na liniju međudržavnih odnosa Srbije i Hrvatske postavi princip koji Hrvatska primenjuje evo već 15 godina onda ima šanse da se tenzije između Srba i Hrvata smanje.
Kako, pitate se. Pa tako što će, za početak, Tadić reći Josipoviću da ozbiljni razgovori o međudržavnim odnosima mogu započeti onda kad Zagreb dozvoli srpskim biznismenima ono što je Beograd dozvolio hrvatskim.
Da ne spominjem otetu imovinu Srba iz Hrvatske gde u nebo štrči brojka od 35 hiljada stanova koje je Hrvatska otela od svojih građana, Srba.
Bude li se Srbija, kao i do sada, u posmatranom odnosu držala inferiorno, snishodljivo, i bude li izbegavala da taj odnos podigne bar približno na nivo međusobnog poštovanja (da ne spominjem reciprocitet) onda Josipovića, kao ni ostale hrvatske političare, ništa neće sprečavati da se prema Beogradu ponašaju onako kako se ponašao Stjepan Mesić; potcenjivački, uvredljivo i sa prezirom.
