U Skupštini Crne Gore usvojen je 27. decembra 2019. godine Zakon o slobodi veroispovesti ili uverenja i pravnom položaju verskih zajednica. Donošenje zakona dovelo je do oštre reakcije i protesta Srpske pravoslavne crkve (SPC) i opozicionih političkih stranaka u toj zemlji.
Cela priča u vezi sa Zakonom o slobodi veroispovesti nije nova. Započeta je još 2015. kada su na javnoj raspravi sve verske zajednice, osim Crnogorske pravoslavne crkve i Jevrejske zajednice, bile protiv usvajanja zakona. Dolazak na scenu CPC je započeo početkom ovog milenijuma i bilo je sasvim jasno da će nakon osamostaljivanja Crne Gore sigurno doći i do pokušaja osamostaljivanja CPC, navodi u svojoj analizi Međunarodni institut za bliskoistočne i balkanske studije (IFIMES) iz Ljubljane.
Ulaskom Crne Gore u NATO stekli su se konačni uslovi da se usvoji Zakon o slobodi veroispovesti. Crna Gora se sada kao deo tzv. zapadne judeo-hrišćanske civilizacije u stvari ponaša kao i druge države zapadne Evrope, jer je npr. i Italija na sličan način rešila pitanje Katoličke crkve, jednim delom čak i Hrvatska.
Analitičari smatraju da će se, ipak, morati postići kompromis između SPC i Đukanovića u kojem će se SPC morati da se saglasi da deo materijalnih dobara preda državi Crnoj Gori, odnosno Đukanoviću, dok će Đukanović i SPC morati da pronađu određeni kompromis, u protivnom štete će biti obostrane.
CPC pod kanonskom jurisdikcijom Vatikana?
Usvajanjem Zakona o slobodi veroispovesti, koji je podstakao masovne proteste pripadnika SPC i dela opozicije u Crnoj Gori, želi se stvoriti ambijent da se više ne može sa SPC u Crnoj Gori.
Izjava Vaseljenskog patrijarha Vartolomeja, da neće priznati Crnogorsku pravoslavnu crkvu i da je Srpska pravoslavna crkva jedina kanonski priznata crkva u Crnoj Gori došla je u pravo vreme Đukanoviću, što mu omogućava realizaciju drugog scenarija, a to je unijatizacija CPC.
Dakle, kanonsko priznanje CPC izvršilo bi se preko unijatizacije (grkokatolici), tako da bi CPC zadržala “istočni obred”, ali bi imala poglavara rimskog biskupa – Papu. CPC bi bila pod kanonskom jurisdikcijom Vatikana. Time bi Đukanović povratio izgubljenu naklonjenost Zapada, a to mu je posebno važno zbog predstojećih parlamentarnih izbora, koji će se održati 2020.godine.
Tako bi Crnogorska pravoslavna crkva osigurala kanonsko priznanje, Đukanović sebi produžetak vlasti, a Vatikanu bi bio osiguran ulazak u Crnu Goru na “velika vrata”. Da se političari koristi svim sredstvima da bi se održali na vlasti pokazuje i primer aktuelnog albanskog premijera Edija Rame, koji je pre nekoliko godina konvertirao sa pravoslavlja na katoličanstvo, zaključuje Međunarodni institut za bliskoistočne i balkanske studije (IFIMES).
