Od čoveka čiji posao pretpostavlja tajnost, proteklih desetak dana njegovo ime se suviše često pojavljivalo u medijima. General Rodoljub Milović, načelnik Uprave kriminalističke policije, svima je u MUP Srbije jednostavno poznat samo kao Roćko.
Kada je Darko Šarić, optuženi za šverc tona kokaina iz Južne Amerika, u Specijalnom sudu optužio famoznog generala Papaju da mu je namestio ceo slučaj, većina poznavalaca odmah su u Papaji prepoznali Roćka. Ubrzo se sam Milović oglasio u medijima naglašavajući da ukoliko ga Šarić optužuje da je Papaja, da bi mu to bila čast. Potom se i sam Šarić oglasio u Specijalnom sudu otkrivši da je famozni Papaja zaista Milović. To je pokrenulo lavinu medijskih spekulacija, pa je sam Milović koji, kako kažu njegovi bliski saradnici, ima kratak fitilj, odlučio da se dobrovoljno podvrgne poligrafu kako bi se utvrdila njegova nevinost.
Većina operativaca policije, koji ne ulazeći u Milovićevu krivicu ili nevinost, sposobnost ili nesposobnost da vodi službu, kažu da ako se ovako medijski linčuje prvi operativac policije, šta oni mogu da očekuju. Rasparčavanje policije da bi se smenilo nekoliko ljudi i doveli poslušnici je "klanje vola za kilo mesa", dodaju oni.
Milović je rođen u okolini Nikšića pre skoro 52 godine. Otac mu je bio profesor u školama na Romaniji, pa je i Milović proveo dosta vremena u ovim krajevima. Mnogo detalja o životu prvog operativca policije nije poznato, što je uobičajeno zbog prirode posla kojim se bavi. Čim je stasao, došao je u Beograd gde se zaposlio kao policajac. Počeo je da radi u Odeljenju za krvne i seksualne delikte beogradske policije, kasnije čuvenom Trećem odeljenju, poznatom po tome što su tokom burnih 90-ih godina u ovom odeljenju radili policajci koji su kasnije, a i sada rukovodili srpskom policijom, kao što su Miloš Oparnica, sadašnji pomoćnik ministra unutrašnjih poslova ili Milan Obradović nekadašnji šef beogradske policije i Uprave za izvršenje krivičnih sankcija.
Milović se tamo, kako kažu njegove bivše kolege, pokazao kao dobar operativac. Tada je umalo i izgubio glavu. Naime, bio je u ekipi policajaca koji su 4. januara 1999. godine otišli da uhapse Aleksandra Matića u stanu u Mirijevu. Čim su policajci ušli u stan, Matić je počeo da puca. Inspektori Slavoljub Božović i Zoran Pavličević su ubijeni na mestu, dok je Milović teško ranjen i jedva preživeo.
Iz beogradske policije, posle promena u Srbiji 2000. godine prelazi u novoformiranu jedinicu Poskok koja se bavila borbom protiv najtežih oblika kriminala. Ubrzo postaje jedan od prvih operativaca Uprave za borbu protiv organizovanog kriminala, gde uskoro postaje načelnik za opšti kriminal. Tokom akcije Sablja bio je u grupi operativaca koji su lovili odbegle zemunce i ubice premijera Zorana Đinđića. On je sa Miletom Novakovićem, tadašnjim šefom Uprave kriminalističke policije, saslušavao i dobio priznanje od Zvezdana Jovanovića da je ubio Đinđića.
Nakon toga prelazi ponovo u beogradsku policiju, gde je nakratko bio načelnik kriminalističke policije za Beograd, da bi ubrzo po dolasku ministra Dragana Jočića bio 2007. godine postavljen na mesto načelnika Uprave kriminalističke policije, što su mnogi komentarisali kao "zemljačku liniju".
Na ovom mestu bavio se najosetljivijim istragama proteklih godina. Dok ga jedni opisuju kao beskompromisnog borca protiv kriminala, velikog profesionalca i jednog od najobaveštenijih policajaca o podzemlju, neki su mu prigovarali kako se okružio svojim istomišljenicima i zamerao svakom ko nije radio po njegovom. Poznato je i njegovo prijateljstvo sa Ljubišom Buhom Čumetom, svedokom na suđenju zemunskom klanu, koje potiče još od vremena kada je Čume davao izjavu o zločinima zemunaca.
Milović je oženjen i ima dvoje dece. Suprugu je upoznao u policiji, gde je radila na administrativnim poslovima. O ličnim detaljima se malo zna, sem da iako policijski general, čin koji mu je dodelio Ivica Dačić, nije od službe dobio stan već i dalje živi u Žarkovu, u renoviranom potkrovlju kuće tasta i tašte. Dobitnik je Zlatne medalje za hrabrost Miloš Obilić za borbu protiv kriminala koji mu je dodelio tadašnji predsednik Boris Tadić i Krsta sa belim obeležjem, najvišim policijskim odlikovanjem u Španiji.
