Srbi iz Sarajeva s ljutnjom, suzama i nevericom su te 1995. dočekali vest da su teritorije koje su branili i odbranili svojom krvlju i životima jednim potezom pera prešli u muslimanske ruke.
Sporazumom u Dejtonu, Federaciji BiH je pripalo pet sarajevskih opština: Ilijaš, Grbavica, Ilidža, Rajlovac, Hadžići, a još pet je podeljeno na dva entiteta s tim što su Srbi dobili periferna i nenaseljena mesta.
To je već u decembru proizvelo jedan od najtužnijih egzodusa u novijoj srpskoj istoriji. Više od 120.000 ljudi je krenulo na put bez povratka noseći samo one osnovne stvari. Među njima, između predratnih fotografija i dragih uspomena, većina je ponela i sanduke sa svojim mrtvima.
Jezivi snimci naroda koji odnosi i svoje mrtve obišli su celu planetu.
Većina je sahranjena u Sokocu gde se formira novo Srpsko vojničko spomen-groblje koje se vrlo brzo naziva i Mali Zejtinlik zato što su na njemu sahranjeni posmrtni ostaci oko 1.000 boraca Vojske Republike Srpske.
Nedugo posle rata, u prigradskom naselju Lukavica koje je i tokom sukoba bilo pod kontrolom Srba, počinje da niče po površini danas najveći grad na tlu Republike Srpske – Istočno Sarajevo.
U Istočno Sarajevo spadaju delovi predratnih opština Novo Sarajevo, Ilidža, Novi Grad, Stari Grad, od čijih delova su formirane nove opštine – Istočno Novo Sarajevo, Istočna Ilidža i Istočni Stari Grad, koje zajedno sa opštinama Pale, Trnovo i Sokolac danas čine grad Istočno Sarajevo.
