Na svetom tlu: Mapa Brazila koju su napravili portugalski istraživači u 16. veku
Brazil je sve do dolaska Pedra Alvareša Kabrala, portugalskog plemića, vojnog zapovednika i istraživača, koji se u ime kralja Manuela prvog 1500. godine iskrcao na brazilske obale i započeo sprovođenje njegovog osvajanja i kolonizacije, bio naseljen brojnim indijanskim plemenima. Oni su živeli u naseobinama kraj velikih reka, a u slivu Amazona i u podnožju planinskog venca Minas Žerais još postoje tragovi boravka civilizacija iz preistorijskog doba.
Stabla kao zlatoCrveno brazilsko drvo je bilo izuzetno cenjeno ne samo kao građa, nego je zbog crvenkaste boje i postojanosti bilo traženo i u tekstilnoj industriji, pa je u Portugaliji, a kasnije i u Francuskoj, za njim vladala velika potražnja. Čak su i sami domoroci, iz naroda Tupi, Guarane, Aravake i mnogi drugi pripadnici oko 2.000 plemena, često zavađenih i među sobom, sporadično počeli da eksploatišu šume i da građu menjaju za namirnice koje su Evropljani donosili. |
Među domorocima poznata najpre kao Pindorama, što u guarana jeziku znači "zemlja palmi", ova velika oblast je zahvaljujući prekomorskim putnicima dobila nazive "Zemlja papagaja" i "Zemlja Svetoga Krsta" (Tera de Santa Kruz). Vremenom je, međutim, sve ustaljeniji postao naziv "Zemlja Brazila". U portugalskom jeziku to znači "crveno kao žar" ili "žeravica", a odnosi se na drvo bogatih brazilskih šuma koje su portugalski kolonizatori počeli neštedimice da krčme i odnose preko okeana.
Burna istorija
Osvajanje ove, šumama, vodama, šećernom trskom, zlatom i brojnim rudama bogate oblasti bilo je, kao i u drugim zemljama Južne Amerike, izuzetno brutalno. Dolaskom portugalskih osvajača domoroci su spoznali ropstvo, a sa njim i do tada nepoznate bolesti. Mnogi su se suočili i sa istrebljenjem, većina sa pokrštavanjem…
Naravno, ovakva "zlatna koka" bila je privlačna i za druge osvajače, pre svih
Francuze i Holanđane, koji su neretko uspevali da prodru do oblasti Rija, ali ne i da se duže zadrže. Uprkos prodorima vojnih ekspedicija rivalskih kolonijalnih sila i čestih narodnih ustanaka, sve do 1808. Brazil je portugalska kolonija. Invazijom Napoleona de Bonaparte na Portugal prestonica je prebačena u Rio de Žaneiro, a zemlja se uzdiže do ranga kraljevstva. Od 1822. (7. septembar – Dan nezavisnosti) do 1889. godine traje Brazilsko carstvo, sve do vojnog puča kojim je proglašena Republika. Prvi Ustav stupio je na snagu 1924. godine, a Ustavom iz 1988. definisana je Federalna Republika od 26 federalnih jedinica.
Ovakva burna istorija, borba za puki opstanak, nacionalni identitet i priznanje, pa za napredak i prevlast sa okolnim državama na južnoameričkom kontinentu, mešanje sa kolonizatorima, kao i robovima koji su dovoženi iz Afrike, na Brazilcima je ostavilo traga i dalo im, rođenjem, svest da je život neprestana bitka, ali da u njoj treba naći način da se životnim radostima oda priznanje. To se, bez sumnje, odrazilo i na brazilski način življenja, kulturu, muziku, pa i fudbal.
Brazil zemlja fudbala: |
Kad gledate Peleov nezaustavljiv trk kroz protivničku odbranu ili Zikov šut "suvim listom" usled kojeg lopta beži od gola i potom se iznenada vraća u nebranjeni ugao, ako ste videli Garinčin i Ronaldov dribling ili razoran udarac Roberta Karlosa, vi ste zapravo doživeli jedinstveno sadejstvo čoveka sa prirodnim silama. Brazilski fudbal je, u stvari, kao Božje delo. Savršen u jednostavnosti. On u sebi sadrži i lenji Amazon koji decenijama bezglasno teče dok se u jednom trenutku ne pretvori u neukroćenu ljutinu. On je veseo kao dečja pesmica i furiozan kao prevarena ljubavnica. Tih i opasan kao stoletna prašuma kad u njemu predator vreba žrtvu i bučan i raspojasan poput karnevalske noći. Veliki kao okean i visok kao Andi.
Izaziva osećanja tananija od peska sa Ipaneme i grli snažno kao anakonda. Ako je za tango potrebno dvoje, u fudbalskoj sambi možete da uživate i sami…
Kreativan, maštovit, razigran, neukroćen i nesputan lancima sistema kao neke druge fudbalske škole. U vreme selektorovanja Dunge, heroja Porto Alegrea koji se ovenčao slavom podigavši "Zlatnu boginju" na stadionu "Rouz Boul" u Pasadeni, reprezentaciji Brazila su na Svetskom prvenstvu u Južnoj Africi 2010. nametnuti disciplina i "fizikalije". Eliminisana je u četvrtfinalu, ali što je bilo još gore Brazilci prvi put u mondijalskoj istoriji nisu ličili na sebe.
"Pokušali su da igraju kao Nemci ili Holanđani i popili su gorku pilulu. Bio je to pogrešan pristup. Racionalnost u igri svakako nije prva brazilska osobina", bio je komentar u vodećim svetskim fudbalskim magazinima.
Povratak korenima
Brazilski nacionalni tim se zato sada vraća svojim korenima. On "kariokama" i "paulistima" nije posao već razonoda i uživanje. Način života i borbe za preživljavanje. U temperamentu igrača na terenu i navijača koji preskače ogradu na tribinama stadiona suštinski nema velike razlike. Oni se kreću gipko, slušajući neku unutrašnju muziku i zov. Intuitivni su i impulsivni. Na snagu odgovaraju kreacijom.
Sve je u brzini i pokretu. Zato ljudi širom sveta i vole da gledaju te majstore u žutim dresovima. Žele da prisustvuju pobedi, ali ne i dosadnoj pobedi. Traže geg, caku, potez koji nikoga ne ostavlja ravnodušnim. Traže marifetluk, pa i SPORTski bezobrazluk u igri. Dodavanje koje će se prepričavati. Dribling koji će se pamtiti. Gol koji će oduševiti. A, brazilski fudbaleri sve to mogu da izvedu. Nekad Zizinjo, Didi i Rivelinjo, danas Neimar. I zato fudbalski Brazil i vascela fudbalska planeta jedva čekaju da Svetsko prvenstvo počne.
Srce Južne AmerikeOmeđena Atlantskim okeanom na istoku, obale duge 7.491 kilometara, Venecuelom, Gvajanom, Surinamom i Francuskom Gvajanom na severu, Kolumbijom na severozapadu, na zapadu Bolivijom i Peruom, Argentinom i Paragvajem na jugozapadu i Urugvajem na jugu, Brazil je najveća zemlja Južne Amerike i peta po veličini u svetu. Prostire se na preko osam i po miliona kvadratnih kilometara i ima oko 202 miliona stanovnika. |
Sutra – Brazil zemlja fudbala (4):Velesila u nogama
