Danas se navršava 145 godina od završetka čuvenog Berlinskog kongresa, sastanka šest velikih sila toga doba u Evropi: Nemačke, Austrougarske, Francuske, Velike Britanije, Italije, Rusije i tadašnjeg Osmanskog carstva.
Kongres održan od 13. juna do 13. jula 1878. godine pod predsedništvom Ota fon Bizmarka, sazvan je radi revizije San-Stefanskog mira kojim je završen Rusko-turski rat i kojim je bilo predviđeno da Srbija, Crna Gora i Rumunija dobiju državnu nezavisnost. Usled međunarodnog pritiska Rusija je morala da popusti i San-Stefanski mirovni ugovor je poništen, a pregovori o teritorijalnom uređenju Balkana su krenuli iz početka. U pregovorima su učestvovali samo delegati velikih sila, dok su predstavnici malih zemalja dobili pravo da pismenim putem iznesu zahteve svojih vlada. Srbiju je u Berlinu predstavljao njen ministar spoljnih poslova, bivši namesnik, Jovan Ristić.
Đakon Hadži Nenad M. Jovanović, sekretar Centra za istraživanje pravoslavnog monarhizma i jedan od naših najpriznatijih eksperata za heraldiku ističe da se Oto fon Bizmark direktno usprotivio zahtevu Albanske lige da se Srbiji oduzme deo Kosova i Stare Srbije, a današnje Severne Makedonije!
– U ovih, gotovo osam vekova postojanja porodice Bizmark naslagano je iskustvo poziva na prestanak rata, naoružavanja i povratka za pregovarački sto. Isto je učinio i Oto fon Bizmark, ujedinitelj Nemačke kada je sazvao Berlinski kongres kako bi se preuredili odnosi u tadašnjoj Evropi – ističe ovaj heraldičar i podseća da je Srbija 3. marta “stidljivo” proslavila 145 godina od potpisivanja San-Stefanskog mira kojim je Turska bila prinuđena da Srbiji prizna nezavisnost, koja je potom potvrđena i na Berlinskom kongresu..
Berlinski kongres je, ističe naš sagovornik, mnogo značajniji događaj za Srbe.
– Oto fon Bizmark, prvi kancelar i tvorac ujedinjene Nemačke je rezultatima Berlinskog kongresa nemerljivo zadužio Srbiju i Crnu Goru. Bez njega ne bismo, možda, ni dobili nezavisnost od Turske ili bi pripali Austriji, a Kosovo i Metohija bi, verovatno, već tada, trajno pripali Albancima. Međutim, Bizmark se tada usprotivio zahtevu Albanske lige koja je tražila delove Kosova i Stare Srbije – naglašava Jovanović.
Za Ota fon Bizmarka se vezuju i neke urbane legende. Po jednoj, poslednja reč, u samrtnom ropcu, bila mu je: “Srbija”! Prema drugoj, javno je izjavljivao: “Mi i Srbi bismo pokorili Evropu.”
– Ukoliko bismo se strogo držali činjenica, onda je najtačnije reći da je Oto fon Bizmark smatrao balkanske Slovene za “hronične i nasilne pobunjenike”. Ali nesumnjivo je da je na vreme upozorio Austriju da se ne upušta u aneksiju Bosne jer će iz takvog poteza nastati haos koji će zahvatiti mnogo više od malenog “evropskog ćošeta” zvanog Balkan. Daleko pre Prvog svetskog rata, 1888. godine je rekao: ”Jednog dana će veliki evropski rat nastati zbog neke proklete budalaštine na Balkanu”. Takođe, nesporna činjenica je da se njegova politika zasnivala na principu da balkanske narode treba ostaviti na miru da sami rešavaju svoje probleme. Upravo to naš narod i naša zemlja traže sve ove godine i vekove – naglašava Hadži Nenad Jovanović.
Subotica draža od Nemačke
I savremena istorija je spojila Srbiju sa čuvenom nemačkom plemićkom porodicom.
– Rule fon Bizmark, “naš” Bizmark je došao u Srbiju 1999. u toku NATO bombardovanja. Stigao je kako bi doneo pomoć našem narodu, a ostao je ovde za stalno. Sa suprugom Desankom živi u Subotici i više mu se sviđa nego u rodnoj Nemačkoj! On će, kao i njegov predak, sigurno ponoviti javno da je Kosovo srpsko, a Srbija, predivna zemlja ljubaznih i toplih ljudi, ali i nezavisna država, koja ne zaslužuje pritiske i tretman otirača pred vratima EU – kaže Hadži Nenad Jovanović.
Znamenita loza
Hadži Nenad Jovanović podseća da porodica Fon Bizmark potiče iz regije Altmark u današnjoj nemačkoj saveznoj državi Saksonija-Anhalt.
– Pripadali su pruskom plemstvu, koje se redovno, ili gotovo uvek, sticalo na bojnom polju. Kao najstariji poznati predak i rodonačelnik svih fon Bizmarka, koji su izrasli u vrlo razgranat rod sa više grana, uzima se Herebord fon Bizmark (umro 1280.), gradonačelnik Štendala i starešina krojačkog esnafa. Poticao je iz obližnjeg gradića Bizmarka, po kojem je nosio i prezime, tj. plemićki predikat. On je bio netitulisani plemić ili junker, ali su njegovi unuci, već, nosili vitešku titulu, koja je i dalje bila u korpusu nižeg plemstva, ali, ipak, titulisanog. Pripadnici ove znamenite loze, u nekoliko grana, poneli su i visoke aristokratske titule grofova, kneževa, pa i vojvoda. Današnja glava porodice, naslednik titula Ota fon Bizmarka je njegov čukununuk knez Karl-Edvard Oto Volfgang Džejmi Andres fon Bizmark-Šonhauzen – otkriva naš sagovornik.
