Kako je prenela Balkanska istraživačka mreža (BIRN), sudsko veće je zaključilo da su u periodu od aprila do septembra 1992. godine Bastah, kao rezervni policajac Stanice javne bezbednosti Vlasenica, i Višković, kao pripadnik Vojske Srpske Republike, "učestvovali u širokom i sistematičnom napadu usmerenom protiv nesrpskog civilnog stanovništva".
Sudsko veće je ustanovilo da je Tužilaštvo dokazalo opšte elemente tog dela, te da je u tom periodu postojao širok i sistematičan napad vojske i policije SR, kao i da su žrtve i oštećeni imali status civila, dakle zaštićene kategorije.
Bastah je proglašen krivim po devet od ukupno 16 tačaka optužnice za učešsće u "nezakonitim zatvaranjima, prisilnim nestancima i preseljenju stanovništva", kao i za ubistva civila Muje Klance, te Tife i Zejne Ambešković.
Nepravosnažnom presudom Višković je proglašen krivim za 11, dok je oslobođen osam tačaka optuznice.
Višković je osuđen za silovanja svedokinje O8 i Jasmine Huremović, dok je oslobođen optužbe za silovanje zaštićene svedokinje O6.
Bastah i Višković su proglašeni krivim i da su u junu 1992. u selu Jarovlje zarobili Ibrahima Lelu, kojeg su potom odveli iz logora Sušica od kada mu se gubi svaki trag.
Određujući visinu kazne, Sud je kao olakšavajuće okolnosti cenio činjenicu da su obojica optuženih "familijarne osobe", kao i to što su tokom ratnog perioda "pružali pomoć licima bošnjačcke nacionanosti".
