Šta se smenom vlasti u Crnoj Gori promenilo za tamošnje Srbe? Ništa, odgovara kao iz topa dobar deo njih, uveren da je najbolja potvrda takvog stanja uređivačka politika crnogorskog Javnog servisa, koji im i nakon pada DPS-a priređuje šokove. Poslednji u nizu Srbima je serviran u emisiji RTCG “Argumenti”, gde je istoričar Novak Adžić gostovanje iskoristio da srpski narod optuži za sva zla u poslednjim ratovima na prostoru bivše Jugoslavije, uključujući i egzodus Srba iz Hrvatske i Sarajeva.
– Shvatite da su “Bljesak” i “Oluja” bile legitimne i legalne vojne akcije hrvatske države s ciljem oslobođenja trećine svoje okupirane teritorije – ustvrdio je Adžić. To je samo vrh ledenog brega njegove “optužnice” protiv srpskog naroda, okupljenog oko “velikosrpske ideologije”. Njoj je, uz Srebrenicu, prikačio još tri genocida – dva nad Bošnjacima, i to najpre 1924. u Šahovićima kod Bijelog Polja, a potom i tokom Drugog svetskog rata u fočanskom i pljevaljskom srezu, dok je treći navodno izvršen nad Crnogorcima “prilikom aneksije i okupacije” na kraju Prvog svetskog rata.
Adžić se, međutim, ni tu ne zaustavlja, već u svojoj zaslepljenosti ide toliko daleko da tvrdi da su i izbegli Srbi samo kolateralna šteta “srpske agresije na Hrvatsku i BiH”.
– Što se Sarajeva tiče, tu su stvari jasne. Opsada Sarajeva je jedan od najgorih zločina agresije i trajala je duže od opsade Staljingrada i Lenjingrada – rekao je Adžić, koji je na taj način odgovorio na pitanje istoričara Aleksandra Stamatovića kako je to nad muslimanima u BiH izvršen genocid ako ih je 1991. u Bosni bilo 43,6 odsto, a 2013. godine 50,1 odsto, dok je, s druge strane, broj Srba u Sarajevu sa predratnih 150.000 spao na sadašnjih 3.000 do 4.000 duša.
Dok predstavnici prosrpskih stranaka smatraju da je degutantno baviti se Adžićem i njegovim neutemeljenim stavovima, pa i optužbom da je sadašnja crnogorska vlada “velikočetnička” i “kleronacionalistička”, zbunjeni narod se pita dokle će im Javni servis servirati istu “muziku” kao i u vreme vladavine partije Mila Đukanovića, počev od spotova proustaškog pevača Marka Perkovića Tompsona preko skandaloznog dokumentarca o mitropolitu Amfilohiju Radoviću do nezajažljivog blaćenja Srba u režiji “crnogorskih patriota”, kojima RTCG služi kao poligon za širenje mržnje i podela.
Uprkos tome, istoričar Aleksandar Stamatović veruje u preokret na svim poljima, tako da više neće tek tako prolaziti teze o navodnoj srpskoj krivici za ratove i tobožnjoj ugroženosti Crnogoraca i Crne Gore od “velikosrpske četničke ideologije, koja hoće da je poništi”. On smatra da Adžić i istomišljenici džabe bacaju dimne bombe isforsiranim teorijama o nameri vlade da relativizuje ratne zločine ili da je premijer Zdravko Krivokapić, koji se izjašnjava kao nacionalni Crnogorac, “velikočetnik i kleronacionalista” .
– Stvarnost demantuje takve priče na svakom koraku. Srbi su 30. avgusta izašli na izbore kako bi spasili svetinje. To je bio vrh ledenog brega budući da su imali još 30 do 40 tačaka u kojima su bili diskriminisani. Nema više laži i prevare pošto će se mnogi Srbi pitati šta je to bilo – uveren je Stamatović. On ističe da se raduje povratku srpskih pisaca u čitanke i najavama revizije udžbenika iz istorije, što ukazuje da u Crnoj Gori, bez obzira na otpor dela društva, stvari više nikada neće biti iste kao u vreme vladavine DPS-a.
Ruše vladu na dan proglašenja NDH?!
Samoproglašene crnogorske patriote, okupljene u Komitski pokret, prete premijeru Zdravku Krivokapiću da će ga srušiti ukoliko ne smeni ministra pravde Vladimira Leposavića zbog njegovog stava o zločinu u Srebrenici, koji nije okvalifikovao kao genocid. Komite tvrde da njih kao pripadnike “slobodarskog i antifašističkog naroda” ta izjava vređa, zbog čega su Krivokapiću dali rok da razreši Leposavića do devetog aprila. U protivnom, oni će se već 10. aprila dići na “ustanak” i zahtevati ostavku cele vlade i nove parlamentarne izbore. To što kao navodni antifašisti pokreću proteste baš na dan kada je proglašena zloglasna NDH, nisu odgovorili. Analitičari ukazuju da je upadljivo i njihovo ćutanje na podsećanje da su se njihovi uzori “gaetaši” tokom egzila u Italiji pridružili fašistima i učestvovali u Musolinijevom maršu na Rim.
