Glumac Slavko Štimac dobitnik je Nagrade “Fabijan Šovagović” koju na Pulskom filmskom festivalu dodeljuje Društvo hrvatskih filmskih autora i producenata. Ovo je još jedna u nizu nagrada za ovog umetnika, a kako prenose hrvatski mediji, bio je istinska zvezda trećeg festivalskog dana i miljenik Pule koga je publika u Areni burno pozdravila publika. Rekao je da mu je čast što je dobio priznanje koje nosi ime velikog glumca.
– Volim Pulu i posebno mi je važno što se ovo događa ovde, jer sam na neki način, zapravo, odrastao u Puli na filmu – kazao je Štimac.
Rođen je 15. oktobra 1960. u Konjskom Brdu kod Gospića. Otac Pavo bio je poljoprivrednik, majka Marija domaćica. Rastao je sa dva starija brata, Ivicom i Pericom. Kao dečak od 12 godina je ulogom u filmu “Vuk samotnjak” postao je jedno od najprepoznatljivijih lica jugoslovenske kinematografije. Osnovne zakone filma je, kaže, naučio od Obrada Gluščevića, a bio je čudo od deteta, učio je u hodu, kroz rad. Nikada nije ni pokušao da upiše Fakultet dramskih umetnosti, a igrao je u ostvarenjima koja su ostali zabeleženi u istoriji jugoslovenske kinematografije. “Vuk samotnjak”, “Salaš u Malom Ritu”, “Vlak u snijegu”, “Specijalno vaspitanje”, “Ko to tamo peva”, “Sjećaš li se Doli Bel”, “Varljivo leto 68″… U SAD odlazi 1996, gde snima dva filma, ali ga nostalgija vraća u Beograd i po povratku sa Emirom Kusturicom snima “Život je čudo”. Zbog svedene igre postao je Kusturičin glumački ideal, a publici jedan od najdražih, najomiljenijih likova.
Štimac kaže da za njega granice među državama ne postoje, baš kao i u njegovom srcu i, kako je jednom rekao, sve zemlje bivše Jugoslavije doživljava kao svoje.
U surovom filmskom svetu on je retko omiljen protagonista kojeg reditelji žele i hvale, i siguran partner kome se kolege raduju. Pored filmskih uloga, istakao se i u televizijskim serijama kao što su “Ubice mog oca”, “Područje bez signala”, “Crna svadba” gde je prvi put igrao negativca i dobio nove pohvale za glumačku veštinu. Ako postoji sinonim za Štimca onda je to Dobrica, na koga se ne možete naljutiti, pa mu je reditelj Srđa Penezić poverio naslovnu ulogu u filmu “Ime: Dobrica, prezime: nepoznato”. Odigrao je blizu 70 uloga na filmu i u serijama, i dobio značajna priznanja: “Aleksandar Lifka”, “Živojin Žika Pavlović”, Zlatna mimoza, Srce Sarajeva. Bio je glumačko otkriće i sa 17 godina je dobio nagradu Sedam sekretara SKOJ-a. Prošle godine odlukom Vlade Srbije našao se na spisku umetnika za nacionalnu penziju. U braku je sa slikarkom i scenografom Vesnom Golubović s kojom ima sina Vida koji je ekonomista, ali ne želi da govori o njima u javnosti.
