Vaterpolisti Partizana su jedan od najtrofejnijih klubova na svetu, ne samo u vaterpolu. Osvojili su sedam puta titulu prvaka Evrope, po jednom Kup kupova, Trofej LEN i dva puta Superkup. Na domaćoj sceni su daleko ispred ostalih po broju osvojenih prvenstava i kupova.
U periodu od 1963. do 1966. godine crno-beli su kao domaćini u Zagrebu (Beograd nije imao zatvoreni bazen) osvojili tri titule. Isti učinak su imali od 1973. do 1976. godine kad su bili najbolji dva puta, u Beogradu i jednom u Amersfortu. Na sedmi trofej se čekalo do 2011. godine kad je u Rimu poražen tim zvezda Pro Reko sa 11:7.
Staza uspeha
Vrhunski rezultati Partizana omogućili su i reprezentaciji Jugoslavije, kasnije Srbije i Crne Gore, odnosno Srbije da ostvari rezultate koji je svrstavaju među najuspešnije na planeti. Iz prve generacije ogroman doprinos je bio Muškatirovića, Sandića, Jankovića, Perišića, Šiljka, iz druge su se pridružili Marović, Antunović, Belamarić, Manojlović, dok su iz rimskog sastava velike reprezentativne uspehe ostvarili Soro, Vujasinović, Mandić, Prlainović, Pijetlović, Ćuk, Mitrović, Aleksić i Rađen.
Valja pomenuti ovde i sjajne, svetski priznate igrače koji su ponikli u Partizanu, osvojii veliki broj trofeja, ali bez uspeha u Kupu šampiona. Aleksandru Šoštaru je to pošlo za rukom u Bečeju, Igoru Milanoviću u Mladosti i Katalunji, Danilu Ikodinoviću u Pro Reku, Petru Trbojeviću u Olimpijakosu, Dušanu Popoviću i Milanu Tadiću u Posilipu, Filipu Filipoviću, Slobodanu Nikiću i Vanji Udovičiću u Pro Reku, Živku Gociću u Solnoku, Nikoli Jakšiću u Ferencvarošu, Denisu Šefiku u Crvenoj zvezdi…
Za uspehe su zaslužni i treneri Boris Čukvas, Vlaho Orlić, kasnije Ratko Rudić, Ljubiša Mečkić, Nenad Manojlović, Dejan Udovičić, Vladimir Vujasinović, Igor Milanović.
Radost u Rimu
Partizan je uz Pro Reko i Mladost najtrofejniji vaterpolo klub na svetu i kao takv predstavlja instituciju srpskog sporta. Podsetimo da je u sezoni 1963/64. slavio na turniru u Partizanu pobedivši Dinamo iz Moskve sa 4:3, Dinamo Magdeburg 4:2, Duizburg 7:2, Kanotijeri 6:2 i Legiju 6:0. U sastavu crno-belih bili su Muškatirović, Perišić, Bonačić, Čukvas, Sandić, Janković, Tedeski, Živković, Šiljak, Manić, Čolović i Glidžić. U istoriju su ušla i tri finalna susreta sa Pro Rekom u sezoni 1966/67. godine (u Zagrebu 5:3, u revanšu 1:2 i u majstorici u Ženevi 4:3). U timu crno-belih igrali su Novaković, Perišić, Čukvas, Sandić, Janković, Tedeski, Subotić, Hruda, Manić, Čolović i Glidžić.
Zvezdane trenutke crno-beli delfini doživeli su i u Rimu 2011. godine. U finalu u italijanskoj prestonici nadigran je Pro Reko sa 11:7. Pre toga je Partizan dominirao u grupi. U timu koji se popeo na krov Evrope bili su Soro, Živojinović, Mandić, Prlainović, Mitrović, Ćuk, Kolorija, Pijetlović, Hadžiteodoru, Vujasinović, Aleksić, Rađen i Radović.
Trijumf na Tašmajdanu
U sezoni 1970/71. na Tašmajdanu je odlučila gol-razlika. Remi s timom Mladosti (4:4), pobede protiv Dinama iz Moskve (4:3) i Stokholma (7:2). Boje Partizana branili su Marković, Perišić, Marović, Antunović, Sandić, Janković, Belamarić, Tedeski, Glidžić i Novaković. Četiri godine kasnije crno-beli zabeležili tri pobede na turniru u Beogradu protiv OSC-a, Dinama iz Bukurešta i De Robena. U timu su bili Marković, Perišić, Marović, Rudić, Antunović, Sofijanić, Manojlović, Sandić, Stamenić, Belamarić i Vraneš. U sezoni 1975/76. turnir je održan u Amersfortu. Pobeđeni su Vašaš, Kanotijeri i De Roben. Za crno-bele su igrali Vraneš, Perišić, Marović, Rudić, Sofijanić, Manojlović, Sandić, Stamenić, Belamarić, Novaković i N. Manojlović.
Rekord Đorđa Perišića
Đorđe Perišić je u crno-belom dresu osvojio čak šest titula evropskog šampiona. Legendarni as rođen je 6. maja 1941. u Kotoru. Plivanjem je počeo da se bavi 1952. u Primorcu iz Kotora, a od 1960. do 1976. plivao je i igrao vaterpolo u Partizanu. U Rimu, na Olimpijskim igrama, bio je učesnik u dva sporta, vaterpolu i plivanju. Za vaterpolo klub Partizan, od 1963. do 1976, odigrao je više od 500 utakmica. Osvojio je 11 titula prvaka Jugoslavije, šest titula pobednika zimskih prvenstava Jugoslavije, četiri titule pobednika Kupa Jugoslavije i šest titula klupskog prvaka Evrope – Kup evropskih šampiona u kome je u 12 učešća osam puta igrao u finalu. Po tome je rekorder u istoriji Kupa šampiona. Za reprezentaciju Jugoslavije od 1965. do 1973. Perišić je odigrao 152 utakmice. Osvajač je zlatnih medalja na Mediteranskim igrama 1967. u Tunisu i Olimpijskim igrama 1968. u Meksiku, kao i bronzanih medalja na Evropskom prvenstvu 1966. u Utrehtu i Svetskom šampionatu 1973. u Beogradu. Posle igračke karijere imao je visoke funkcije u domaćem sportu, bio je ministar sporta, generalni sekretar JOK-a, SFKJ, član više tela u ENOK-u. Nosilac je ordena Međunarodnog olimpijskog komiteta.
